تریپانوزومیاز یکی از مهمترین بیماریهای خون در حیوانات اهلی است و گونه های مختلف جنس تریپانوزوم باعث عفونت در میزبانهای پستاندار می شود میزان گسترش بیماری، آزردگی بافتهای میزبان، میزان وجود تک یاخته¹ در خون حیوانات و تلفات ناشی از بیماری به جنس، گونه و حتی سویه های خاصی از یک گونه تریپانوزوم و هم چنین حساسیت گونه های میزبان بستگی دارد به غیر از مناطقی که به علت وجود مگس تسه تسه گونه های تریپانوزوما کونگولنس (Trypanosoma congolense) ، تریپانوزوما ویواکس (T.vivax) و تریپانوزوما بروسئی (T.brucei) در گاو و گوسفند و بز گسترش دارد، گونه های دیگری نیز که از نقطه نظر ایجاد بیماری قابل اهمیت هستند شامل تریپانوزوما اکی پردوم (T.equiperdum) میباشد.

 در ایران گونه هائیکه بیماریزا هستند عبارتند از :

الف- تریپانوزوما اوانسی عامل بیماری سورا² در بیشتر نقاط ایران بخصوص در نواحی شرقی ، جنوب شرقی، جنوب غربی در حیوانات اهلی بخصوص اسب، الاغ، شتر، گاو و گاومیش وجود دارد و هر چند گاهی بصورت اپیدمی ظاهر شده و باعث تلفاتی در حیوانات اهلی میگردد. در بز نیز وجود تریپانوزوما اوانسی گزارش شده ولی علائم بیماری حاد نبوده و حیوان بعنوان مخزن بیماری زمینه ساز گسترش بیماری است .

ب- تریپانوزوما اکی پردوم عامل بیماری  دورین³ یا سیفلیس اسب در تک سمی ها بخصوص اسب وجود داشته و با توجه به اینکه انتقال آن از راه جفت گیری انجام میشود و در مقایسه با بیماری سورا گسترش کندی دارد در شرایط فعلی گزارشی از وجود بیماری دریافت نشده است.

– علاوه بر گونه های ذکر شده گونه دیگری به نام تریپانوزوما تیلری (T.theileri) در ایران وجود دارد که به تنهائی بیماریزا نیست و در صورتیکه گاو مبتلا به عفونت های دیگر تک یاخته ای، باکتریائی یا ویروسی بشود تریپانوزوما تیلری گسترش یافته و موجب کم خونی می گردد.

– بین جراحات حاصله و پاتوژنیسته بیماری های ناشی از T.evanci، T.brucei، T.equiperdum در حیوانات و T.rhodesiense  و T.gambiense در انسان شباهت زیادی وجود دارد نشانیها عبارتند از تورم زیر شکم، سینه و ادم ناحیه سر و پاها و اندامهای تناسلی، افزایش لکوسیت ها و در نهایت کم شدن لکوسیت ها، کم شدن ترمبوسیتها، تورم پریکارد، ظهور پلاکهای کهیر مانند در نقاط مختلف بدن ، کراتیت، بزرگ شدن فوق العاده طحال و تورم کبد، تجمع فراوان اکسودای کدر در پریکارد، ریه ها و حفره های شکم ، کم خونی حاد، از دست رفتن وزن و کم شدن بازدهی دام ، نازائی و سقط جنین و بالاخره در موارد حاد، بیماری با مرگ همراه میباشد. حیواناتی که بهبود مییابند برای ماهها و سالها واجد تیریپانوزوما هستند و بعبارت دیگر وجود تک یاخته در خون در پائین ترین سطح در حال نوسان است و چنین حیواناتی میتوانند بعنوان مخزن بیماری در انتشار و گسترش بیماری نقش فعالی داشته باشند وانگهی بر حسب تصادف امکان دارد حیوان بخودی خود بهبود کامل پیدا نموده و بدن از وجود تک یاخته پاک گردد متلاشی شدن تریپانوزوما در خون و آزاد شدن مواد سمی باعث تورم بافتها میگردد و واکنشهای سلولهای کشنده متعاقب ارتباط پادتن و پادگن باعث از بین رفتن گلبولهای قرمز و پلاکتها شده و اختلال در انعقاد خون و گسترش تورم کلیه، آزادشدن کینین، پائین آمدن متابولیسم بافتها و کم شدن تریپتوفان مغز حاصل می گردد از طرفی نقصان تریپتوفان خود یکی از عوامل ایجاد اختلال در اعمال بافت مغزی می باشد.

– از روشهای متعددی برای شناسائی تک یاخته و جدا کردن آن میتوان استفاده نمود این روشها عبارتند از:

مشاهده مستقیم تک یاخته با استفاده از میکروسکوپ

تزریق نمونه به حیوانات حساس آزمایشگاهی

روشهای دیگری که به تشخیص های آزمایشگاهی اضافه میشود شامل:

شناسائی پادتن ضد تریپانوزوم و یا آنتی ژن تریپانوزوم در سرم خون حیوان آلوده و استفاده از روش PCR  میباشد.

در این نوشتار مشکلات روشهای تشخیصی و راههای مناسبتر تشخیص تریپانوزوم مورد بررسی قرار میگیرد.

ساده ترین روش شناسائی تک یاخته عبارت است از آزمایش مستقیم میکروسکوپی گسترش مرطوب از خون و مشاهده تک یاخته بصورت فعال و یا آزمایش میکروسکوپی گسترش های ضخیم و نازک تهیه شده از خون مشکوک به آلودگی و مشاهده خصوصیات ریخت شناسی تک یاخته و تشخیص گونه   می باشد.

– استفاده از گسترش مرطوب می تواند روش سریع و مناسبی برای تشخیص در تعداد زیادی از حیوانات تحت بررسی باشد معذالک لازم به یادآوری است که این روش حساسیت بالائی را در بر نداشته و امکان دارد نیمی از حیوانات آلوده تحت بررسی با این روش قابل تشخیص نباشند. حساسیت آزمایش مستقیم میکروسکوپی را میتوان با استفاده از روشهای اصلاح شده تا حدی بالا برد مثلاً وقتیکه خون با سانتریفیوژ هماتوکریت سانتریفیوژ میشود تریپانوزوم در روی لایه ای سفید رن9 جمع و تغلیظ میگردد و آزمایش این لایه سفید به منظور جستجوی تک یاخته در مقایسه با آزمایش خون به مراتب حساستر و دقیق تر میباشد . در ضمن با استفاده از میکرو هماتوکریت میتوان کم خونی ایجاد شده در دام را نیز بررسی و ارزیابی نمود این روش نیاز به الکتریسیته و سانتریفوژهای کوچک با دور بالا دارد و هر گاه قبل از انجام سانتریفیوژ گلبولهای قرمز جدا بشوند حساسیت روش استفاده از لایه سفید به نحو قابل توجهی افزایش مییابد گلبولهای قرمز را میتوان با شوکهای هیپوتونیک از بین برد. جدا نمودن گلبولهای قرمز خون را میتوان از طریق مبادله آنیونها به روش کروماتوگرافی نیز انجام داد، از این روش در تشخیص تریپانوزوما گامبیانس ( T.gambianse) در انسان استفاده می شود ولی هنوز در تشخیص تریپانوزوم های دامی مورد استفاده قرار نگرفته است روش دیگری که در جهت متلاشی نمودن گلبولهای قرمز مورد استفاده قرار میگیرد، استفاده از روش سدیم دو دسیل سولفات میباشد.

– تزریق خون حیوان مشکوک به آلودگی به حیوان حساس آزمایشگاهی بخصوص موش کوچک و موش بزرگ (رت) نیز یکی دیگر از روشهای تشخیص است و از روش میکروسکوپی مستقیم حساس تر است زیرا با این روش زمینه مساعدی برای افزایش تعداد تک یاخته ایجاد میشود و در نتیجه می توان تک یاخته را خواه بصورت فعال و خواه بصورت رنگ شده مشاهده نمود و از طرفی با افزایش تعداد تک یاخته میتوان بررسیهای دیگری را نیز انجام داد ولی باید اضافه نمود که این روش یک روش صد در صد مطمئن نیست چونکه سریعاً جواب مناسب بدست نمی آید و بعضی مواقع امکان دارد مدت زمان بیشتری برای دریافت نتیجه طول بکشد از طرفی استفاده از روش تزریق به حیوانات آزمایشگاهی حساس مستلزم نگهداری حیوانات و افزایش هزینه های تشخیص در بررسیهای صحرائی است ضمناً حیوانات آزمایشگاهی نسبت به بعضی از  تریپانوزوم ها، نظیر T.vivax  وT.simiae و در موارد محدود نسبت به T.conglense حساس نیستند بنابراین ملاحظه میشود با وجود تغییرات متعدد و اصلاح روشهای مختلف مشاهده  تک یاخته در موارد زیادی بدلیل عدم وجود آن در خون امکان پذیر نیست وانگهی پدیده دگرگونی آنتی ژن تریپانوزوما و افزایش و یا کاهش میزان تک یاخته در خون در تشخیص و شناسائی تک یاخته موّثر هستند.

– روش های متعددی برای تشخیصهای سرمی تریپانوزومیاز مورد بررسی قرار گرفته است و بیشتر این روشها مربوط به بررسی جوابهای این حیوانات در مقابل عفونت ناشی از گونه های تریپانوزوم میباشد و بررسیهای انجام شده نشان دادند که سرم حیوانات آلوده به تریپانوزومیاز باعث لیز شدن یا متلاشی شدن تریپانوزوما میشود و علت لیز شدن تریپانوزوما مربوط به وجود مکمل و پادتن ایجاد شده در خون حیوان آلوده میباشد.

بصورت معمول برای تشخیص عفونتهای ناشی از تریپانوزوما اوانسی در گونه های متعددی از حیوانات اهلی مورد استفاده قرار گرفته است و حتی این روش در برنامه ریشه کنی بیماری دورین در کانادا و آفریقا بعنوان یک آزمایش قابل اعتماد در نظر گرفته شده است ولی با گذشت زمان متوجه شدند که استفاده از این روش نیز با مشکلاتی همراه است که مهمترین آنها عبارتند از مشکلات تهیه و استاندارد کردن آنتی ژن مورد نیاز ، مشکلات تهیه خون گوسفند ، همولیزین ، مکمل و سانتریفیوژ یخچال دار، بخصوص در کشورهای آفریقائی و کشورهای جهان سوم که با مشکلات اقتصادی فراوانی همراه هستند، انجام تست مستلزم صرف هزینه های بالائی برای چنین کشورها میباشد از طرفی بررسیهای بعدی نشان دادند که آزمون تثبیت عناصر مکملی یک روش با حساسیت پائین بوده و در مقابل عوامل ضدمکملی حساسیت آن از بین میرود و برای انجام آزمون فرد ورزیده و با تجربه مورد نیاز میباشد و ضرورت دارد معرفهای مورد استفاده در آزمون بطور مرتب ارزیابی و استاندارد شوند.

– روشهای دیگری که برای تشخیصهای سرمی یا جوابهای ایمنی در تریپانوزومیاز مورد استفاده قرار میگیرند عبارتند از:

روش ژل فرمل

روش کلرور دومرکور میباشد

اساس هر دو روش بر این مبنا است که سرم حیوانات آلوده تحت تأثیر بعضی مواد شیمیایی مثل فرمالین یا کلرور دومرکور ژلاتینه می شوند از این دو آزمون نیز در تشخیص تریپانوزومیاز شتر استفاده شده است .

معذالک ضرورت دارد یادآوری نمائیم که این دو آزمون اختصاصی نبوده و ایمنو گلوبولینهای سرم با اضافه کردن آین دو ماده شیمیایی رسوب مینمایند و استفاده از آن به هیچوجه بستگی به آنتی ژنهای تریپانوزوما ندارد و حتی محققان هم خوانی این روش را با وجود داشتن تک یاخته در خون مشاهده ننموده اند و در شرایط فعلی استفاده از این دو آزمون در شناسایی تک یاخته مطلوب نیست .

فعالیت های زیادی در جهت بهبود روش هماگلوتیناسیون غیرمستقیم و استفاده از آن در تشخیص عفونتهای تریپانوزومیاز انجام شده است از روش مزبور در تشخیص تریپانوزومیاز شتر و سایر نشخوارکنندگان استفاده شده است آنتی ژنهای بکار برده شده در روش هماگلوتیناسیون غیر مستقیم کاملاً خالص نبوده و در نتیجه استاندارد کردن روش مزبور در رابطه با حساسیت و اختصاصی بودن آن با مشکل روبرو میشود وانگهی ارتباط آنتی ژن با گلبول قرمز نیز بطور ناقص انجام میشود و ضمناً گلبولهای قرمز بسیار شکننده بوده و هر آن امکان دارد ویژگیهای اولیه خود را در حین نگهداری از دست داده و آگلوتینه شدنهای غیر اختصاصی را با پادتنهای غیرهمگن ایجاد نمایند.

روش دیگری که جهت تشخیص عفونت های تریپانوزومیاز مورد توجه قرارگرفته است

اين روش برای اولین بار در دانشگاه آزاد بروکسل و انستیتوی طب گرمسیری مورد استفاده قرار گرفت . روش اگلوتیناسیون مستقیم با روشهای کلاسیک مشاهده تک یاخته مقایسه شده و نزدیک به 90% این روشها با هم همخوانی داشته اند و درمورد تشخیص تریپانوزوما اوانسی در شتر با استفاده از این روش به نتایج مطلوبی نیز رسیده اند. بطور کلی گرچه ساده ترین و راحت ترین تست سرمی اگلوتیناسیون مستقیم در روی اسلاید میباشد و در تشخیص تریپانوزوما اوانسی در شتر از آن استفاده میشود ولی استفاده از آن در تشخیص تریپانوزومیاز در سایر حیوانات اهلی بعلت عدم  تثبیت و ارتباط کامل آنتی ژن با گلبول قرمز با اشکال روبرو شده است . در بررسیهای صحرائی و  اپیدمیولوژیک با استفاده از این روش همراه با روش هماتوکریت نتایج نسبتاً قابل اطمینانی بدست آورده اند معذالک ضرورت دارد یادآورد شویم که این روش از نقطه نظر اختصاصی بودن آزمون نمیتواند روش مناسبی باشد و جهت بهبود روش و بالاترین ویژگیهای آن بررسیهای بیشتری مورد نیاز میباشد.

گرچه آنتی ژن موجود در گسترش های تهیه شده از نمونه مشکوک با استفاده از یک، دو یا بیشتر مواد تثبیت کننده در روی لام تثبیت میگردد معذالک تهیه آنتی ژن با دو مشکل اساسی همراه میباشد:

1- تهیه تعداد زیادی گسترش واجد آنتی ژن و استاندارد کردن آنها مستلزم صرف وقت زیادی است و برای نگهداری گسترش های تهیه شده یخچالهائی با درجه حرارت بسیار پائین (50C-) مورد نیاز میباشد و تهیه چنین یخچالهایی با صرف هزینه سنگین همراه بوده و نگهداری آنها هم به دلیل نداشتن پرسنل ورزیده و وسایل یدکی با اشکالات زیادی روبرو است.

2-  آنتی ژنهای تهیه شده واکنشهای غیر اختصاصی نیز دارند و اخیراً با تغییراتی که در بهبود روش انجام شده آزمون IFA با ویژگیهای بالاتری مورد استفاده قرارمیگیرد وآنتی ژنها در مخلوطی از مواد تثبیت کننده  نظیر استن و فرمالدئید فیکسه میگردند. ضمناً ارزیابی لامهای مثبت نیاز به افراد ورزیده دارد و استانداردکردن مشخصه های لامهای مثبت و منفی نیز با مشکلاتی روبروست و در نتیجه جواب های بدست آمده در یک آزمایشگاه با آزمایشگاه دیگر یکسان نبوده و بیشتر مواقع ممکن است نتایج بدست آمده با اختلافات فاحشی همراه باشد.

از نقطه نظر هزینه کم ، اختصاصی بودن و حساسیت بالا میتواند یک آزمون اتنخابی در تشخیص جوابهای ایمنی در عفونت های تریپانوزومیاز باشد یکی از مزیتهای این آزمون این است که نمونه های زیادی را میتوان سریعاً با این روش آزمایش نمود روش الیزا بعنوان یک روش بین المللی جهت تشخیص بیماری دورین مورد تائید میباشد و در صدد هستند از این روش در تشخیص پیروپلاسموز تک سمی ها هم بعنوان یک روش انتخابی استفاده نمایند و حتی سعی براین است که برای تشخیص تریپانوزوما ، و بابزیای اسب از این روش استفاده شود بطور کلی نوع آنتی ژن در انجام روش الیزا به عنوان یک روش مناسب نقش اساسی و بنیادی دارد معمولاً در این روش از تریپانوزوم لیز شده (متلاشی شده) بعنوان آنتی ژن استفاده میشود و کیفیت آن چندان ایده آل نیست و ‌از نقطه نظر اختصاصی بودن حساسیت بالا استاندارد کردن آن با مشکل روبرو میشود و برای بهتر کردن کیفیت این روش بررسیهای بیشتری مورد نیاز میباشد. تمام تست های سرمی شرح داده شده جهت تشخیص و یا ارزیابی پادتنهای اختصاصی و یا ارزیابی ایمنوگلوبولین ها روشهای صد در صد اختصاصی نیستند و در واقع نشان دهنده یک تشخیص احتمالی بر حسب قرائن و احتمالات میباشند و مثبت بودن عیار سرم وجه تمایز عفونتهای جاری از عفونت های مزمن نیست وانگهی مثبت بودن عیار سرم برای ارزیابی اثر درمانی دارو روش مناسبی نمی تواند باشد زیرا عیار سرم حتی بعد از اتمام دوره درمان تا مدتی مثبت میباشد تستهای سرمی از نقطه نظر اپیدمیولوژی قابل اهمیت  هستند ولی جهت تمایز عفونت های حاد و مزمن از یکدیگر و ارزیابی اثر درمانی دارو ضرورت دارد بررسیهای بیشتری انجام شود.

روش دیگری که بجای جستجوی پادتن مورد استفاده قرار میگیرد جستجوی آنتی ژن اختصاصی موجود در خون حیوان آلوده می باشد مشخص شدن وجود آنتی ژنهای تریپانوزوم در خون حیوان آلوده با تشخیصهای کلاسیک و مشاهده انگل نیز همخوانی دارد و معرف عفونتهای حاد میباشد.

– در ابتدا استفاده  از این روش در مورد تشخیص بیماری شاگاس مورد توجه قرار گرفت و سپس در مورد تشخیص تریپانوزوما اوانسی هم از آن استفاده نمودند برای این منظور پادتن مونوکلونال اختصاصی گونه ها و روش الیزا (ساندویچ الیزا) در نظر گرفته شده است و با این روش آنتی ژنهای موجود در گردش خون معمولاً شش روز پس از ایجاد عفونت تجربی قابل تشخیص هستند و تا موقعی که عفونت در حیوان ادامه دارد و بهبودی کامل حاصل نشده است وجود آنتی ژن موجود در خون قابل ارزیابی است در مورد تریپانوزوما اوانسی در 92% شترهایی که وجود انگل قابل رویت بوده، عیار آنتی ژن هم مثبت بوده است و حتی در 55% شترهائیکه تشخیص میکروسکوپی انگل امکان نداشته ، تست جستجوی آنتی ژن منفی بوده است که این خود اختصاصی بودن تست را نشان میدهد این آزمون برای اولین بار بعنوان آزمون مناسب جهت تشخیص جوابهای ایمنی در حیوانات مدنظر قرار گرفته است اساس این روش عبارت است از تهیه پادتن مونوکلونال و قرار دادن آن در میکروپلیت و یا لوله های پلی استرن الیزا و خارج کردن مقدار اضافی پادتن با شستشو میباشد سپس سرم مشکوک به داشتن آنتی ژن تریپانوزوما به آن اضافه میگردد آنتی ژن موجود در سرم به پادتن کُد شده در پلیت ارتباط پیدا می نماید نظر باینکه آنتی ژن صید شده یا ارتباط پیدا کرده دارای سایتهای متعددی است پادتن کونژوگه شده توسط سایتهای آزاد آنتی ژن جذب میگردد و پادتنهای اضافی با شستشو جدا میشوند و سپس سابستریت و کروموژن واکنش مورد نظر ظاهر میشود پادتنهای مونوکلونال اختصاصی گونه مربوط به تریپانوزوما کونگولنس (T.congolense) و تریپانوزوما ویواکس(T.vivax) جهت توسعه، گسترش و پیاده کردن آزمون مزبور در نشخوارکنندگان مورد استفاده قرار گرفته است، آزمون صید آنتی ژن یا آزمون جذب آنتی ژن 96% با روش کلاسیک مشاهده میکروسکوپی حیوانات آلوده همخوانی دارد و آزمون در حیوانات مناطق عاری از تریپانوزوما با نتیجه منفی همراه بوده است. آزمون صید آنتی ژن ، آزمون بسیار ساده ای است و با چشم قابل رویت است و نمونه های زیادی را میتوان در اسرع وقت آزمایش نمود و در مقایسه با روش های کلاسیک مشاهده تک یاخته بمراتب حساس تر میباشد، در واقع میتوان در مورد تشخیص تریپانوزومیاز حیوانی از این آزمون بعنوان یک آزمون انتخابی استفاده نمود. از طرفی در بررسیهای انجام شده در گروهی از حیوانات که مبتلا به چند عفونت بودند و آزمایشهای کلاسیک مشاهده تک یاخته در آنها منفی بود با استفاده از این آزمون مشخص شد که به تریپانوزوما اوانسی آلوده هستند گرچه این آزمون آنطوریکه باید و شاید هنوز در آزمایشگاههای تشخیص مورد استفاده قرار نگرفته است و صرفاً در تعدادی محدودی از مراکز تحقیقاتی تحت بررسی است  و ضرورت دارد در مورد آن نکات زیر مورد توجه قرار گرفته شود:

1- در تعداد کمی از حیوانات با وجود ظهور تک یاخته در خون وجود آنتی ژن با این آزمون شناسائی نمی شود و بطور تجربی نیز در مراحل اولیه عفونت وجود آنتی ژن در تعداد کمی از حیوانات تحت بررسی مثبت نبوده است و از طرفی وجود تک یاخته با کمیت بالا در خون حتی ممکن است با ظهور آنتی ژن  در سرم همراه نباشد زیرا مکانیسم و اساس این آزمون به این ترتیب است که تعداد مناسبی تریپانوزوم موجود در خون باید متلاشی شده و آنتی ژن در جریان خون آزاد شود تا تشخیص و شناسائی آن در سرم امکان پذیر باشد.

2- وجود تک یاخته در خون جهت مثبت بودن آزمون آنتی ژن ضروری است و امکان دارد تعدادی از حیوانات آلوده فاقد تک یاخته در خون باشند.

3- درحیوانات مناطق عاری از آلودگی ،آزمون صید آنتی ژن نیز منفی بوده است .

– از نقطه نظر تشخیص تریپانوزومیاز در حیوانات اهلی مشکلات متعددی وجود دارد، علائم کلینکی در گونه ها کاملاً مشخص نیست و حتی ممکن است نشانیهای چندین گونه با یکدیگر نسبتاً شبیه بوده و وجوه تمایز قاطعی نداشته باشند. ازطرفی با وجود اینکه روشهای متعارف برای تشخیص تک یاخته بهبود پیدا کرده معذالک در تعداد زیادی از حیوانات که بطور مزمن به تریپانوزومیاز آلوده هستند علائم کلینیکی ظاهر نمی شود و مشاهده تک یاخته یا جداسازی آن با اشکال روبرو می شود

– برای جستجو پادتن از تستهای هماگلوتیناسیون غیر مستقیم آگلوتیناسیون مستقیم و ایمنوفلورسانت غیر مستقیم و الیزا استفاده میشود که صرفاً در بررسیهای اپیدمیولوژی مورد استفاده قرار میگیرند.

– تست الیزا در مقایسه با تستهای DA ,HI ,IFA ,CF، آزمون قابل قبولی بوده و حساسیت و اختصاصی بودن آن بالا میباشد و حتی امکان دارد آن را به نحو مطلوبی استاندارد نمود و تست جستجوی آنتی ژن نیز یکی از تستهای اختصاصی و حساس در تشخیص تریپانوزومیاز میباشد .

بطور کلی تشخیص تریپانوزومیاز در مراحل اولیه بیماری در اپیدمیولوژی و بهداشت حیوان از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است. آزمایشهای متعارف نظیر آزمایش های میکروسکوپی خون آلوده به روشهای مختلف و تزریق به حیوانات آزمایشگاهی نمیتوانند روشهای قابل اطمینانی باشند بخصوص بررسیهای میکروسکوپی گسترش ها نیاز به افراد ورزیده دارد گرچه روش الیزا میتواند روش مناسبی باشد ولی روشهای ایمنولوژیکی نیز به دلیل ویژه گیهای آنتی ژنتیکی متغیر در تریپاتوزوما با جواب های کاذب منفی و مثبت همراه است. معذالک باید اضافه نمائیم که روشهای مولکولی بخصوص PCR  درغلبه کردن بر این مشکلات میتواند نقش مؤثری داشته و یک روش قابل اطمینان برای  تشخیص ها و بررسیهای اپیدمیولوژی باشند.